Kurtuluş Savaşı, Türk milletinin emperyalist işgallere karşı verdiği büyük bağımsızlık mücadelesidir. 1919 yılında başlayan bu destansı savaş, **24 Temmuz 1923 tarihinde imzalanan Lozan Antlaşması ile resmen sona ermiştir. Bu antlaşma, Türkiye Cumhuriyeti’nin bağımsızlığının uluslararası alanda tanındığı en önemli belgedir ve aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu’nun hukuki olarak sona erdiğini gösteren son noktadır.
Savaşın öncesinde 1920 yılında imzalanan Sevr Antlaşması, Osmanlı Devleti için adeta bir ölüm fermanı niteliğindeydi. Bu antlaşmayla Anadolu'nun büyük bir kısmı işgal edilmek istenmiş, Türk halkına çok sınırlı bir yaşam alanı bırakılmıştı. Ancak bu antlaşma, TBMM tarafından asla kabul edilmedi. Mustafa Kemal Paşa'nın liderliğinde Anadolu’da başlayan direniş hareketi, önce Kuvâ-yi Milliye ruhuyla, sonra düzenli orduyla büyük zaferler kazandı.
Sakarya Meydan Muharebesi (1921) ve ardından gelen Büyük Taarruz ile Yunan ordusu Anadolu’dan tamamen çıkarıldı. Bu askeri başarılar, Türkiye’nin masada elini güçlendirdi. 1922’de Mudanya Ateşkesi imzalanarak fiilen savaş sona erdi, fakat siyasi zaferin kesinleşmesi için kapsamlı bir barış antlaşması gerekiyordu. İşte bu noktada, Lozan görüşmeleri başladı.
Lozan Antlaşması, İsviçre'nin Lozan kentinde, Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) adına İsmet İnönü başkanlığındaki bir heyet tarafından imzalandı. İngiltere, Fransa, İtalya, Japonya, Yunanistan gibi dönemin büyük devletleriyle birlikte imzalanan bu belgeyle Türkiye'nin sınırları, bağımsızlığı ve egemenliği resmen tanındı. Kapitülasyonlar kaldırıldı, azınlık hakları yeniden tanımlandı ve Osmanlı borçları belirli bir sistem dahilinde paylaştırıldı. En önemlisi, Sevr Antlaşması geçersiz sayıldı.
Lozan sadece bir barış belgesi değil, aynı zamanda Türkiye Cumhuriyeti'nin doğum sertifikasıdır. Bu antlaşmayla birlikte Misak-ı Millî sınırlarının büyük bölümü korunmuş, egemenlik ilkesi tam anlamıyla hayata geçirilmiştir. Bu yönüyle Lozan, Kurtuluş Savaşı’nın sadece askerî değil, siyasi anlamda da taçlandığı son halkadır.